Yvonne Allmendinger uit Oss werkt al sinds haar veertiende in de zorg. Vroeger deed ze dat in verpleeghuizen voor ouderen, nu ondersteunt ze mensen thuis die niet direct zelfstandig kunnen meedoen in de samenleving. “Het is zo leuk dat die twee dingen nu samenkomen in mijn functie bij Makker.”
‘Het klinkt cliché maar het is echt waar: dit werk is nooit saai, je maakt zoveel mee en iedere dag is anders’
Yvonne komt namens Makker - onderdeel van Prisma - bij mensen thuis. Dat vraagt soms om aanpassingsvermogen. Ze richt zich op de persoonlijke relatie en op het bouwen van vertrouwen. “Soms moet je twee tot drie maanden bij iemand thuis komen om dat vertrouwen te winnen, maar ik heb geduld.” Yvonne is zich ervan bewust dat ze geen zaken kan afdwingen. De beste manier is observeren, in gesprek gaan, vragen stellen en ontdekken hoe de ondersteuning nog passender gemaakt kan worden. “Ik vraag me voortdurend af: ‘Is dit alles?’ Je komt om te helpen bij het wonen en leven, maar op een gegeven moment merk je bijvoorbeeld dat kunst is om erachter te komen wat er allemaal speelt en een oplossing te bedenken.”
‘Nu gaat het beter met deze man: dan maakt mijn hart wel een sprongetje’
Zo kwam ze ooit thuis bij iemand met diabetes. Van de praktijkondersteuner hoorde ze dat zijn bloedsuikerwaarde te hoog was. Met goed doorvragen ontdekte ze dat zijn voedingspatroon te veel suikervrije producten bevatte. Maar ook dat hij alle medicijnen ’s morgens in één keer slikte. Met vallen en opstaan probeerden ze samen nieuwe dingen uit tot ze de manier vonden die werkte. Ze overlegden dat ze ‘de medicijnen van ‘vijf uur’ naar een plek verplaatsen waar hij op die tijd elke dag iets anders pakte. Een simpele oplossing voor beiden. Nu gaat het beter met deze man. “Dan maakt mijn hart wel een sprongetje,” zegt Yvonne. “Dat is waar je het voor doet.”
Vanuit haar rol kan Yvonne de teamleden ondersteunen door te luisteren naar hun verhaal. “Als mensen met een ondersteuningsvraag problemen op het gebied van lichamelijke of psychische klachten hebben, kan ik dit op een holistische manier bekijken. Maar ook advies geven in welke stappen ze kunnen ondernemen. Door mijn expertise kan ik ze helpen in andere richtingen te zoeken waar ze zelf nog niet over nagedacht hebben. Zo kunnen er uiteindelijk weer stapjes gezet worden in het proces van degene met de ondersteuningsvraag. Het advies kan telefonisch zijn met de desbetreffende collega, maar ik kan als verpleegkundige ook meegaan naar een casus om het gesprek aan te gaan. Dit is per persoon verschillend en ik kan mezelf aanpassen op de casus en waar nodig ondersteuning bieden.” Zo werd Yvonne onlangs gebeld door een collega van een ander team. “Hoe kan hij omgaan met een ouder wordende persoon met MS die val gevaarlijk is en niet wil verhuizen? Ik heb de desbetreffende collega tips gegeven waar hij zelf nog niet over had nagedacht. Dit hielp hem om verder te gaan met deze casus.”
Voor Yvonne is het simpel: “Meer doen dan wat er standaard van je verwacht wordt, dat maakt het werk leuker. Zowel inhoudelijk als op persoonlijke vlak. Die speelruimte krijgen we van Makker en ik grijp die kans met beide handen aan.”
